Wimbledon finale analyse: Barbora Krejcikova verslaat Jasmine Paolini bij All England Club

Barbora Krejcikova versloeg Jasmine Paolini in de Wimbledon-finale op de All England Club op zaterdag met 6-2, 2-6, 6-4.

De nummer 31 won in een finale over drie sets van de nummer 7, dankzij Krejcikova’s prestigieuze aanval en Paolini’s vermogen om rally’s vol te houden en de kansen te creëren die ze nodig had om voorop te lopen.

Het is Krejcikova’s eerste Wimbledon-titel en haar tweede Grand Slam-titel in het enkelspel. Ze is de achtste winnares van de vrouwenenkeltitel op het toernooi in acht edities.

De Atletiek schrijvers Charlie Eccleshare en Matt Futterman analyseren de finale en wat deze betekent voor tennis.

Eén schot maakt nog geen match, maar hoe stuur je daarmee een boodschap?

Het kan gevaarlijk zijn om te veel conclusies te trekken uit één punt vroeg in een tenniswedstrijd. Alle punten zijn immers evenveel waard. De rally van 46 slagen met de wonderbaarlijke tussen-de-benen-winnaar telt net zo min als de mislukte return op de tweede service.

Toch doen spelers uitspraken over bepaalde punten. Ze gebruiken ze om momentum op te bouwen en berichten te sturen. Carlos Alcaraz heeft van winnen een gek punt gemaakt en het gebruiken ervan om hem uit een slaap te wekken tot een kunstvorm. Zo heeft hij wedstrijden gewonnen tijdens het toernooi van dit jaar.

In de vierde game van de eerste set, met Barbora Krejcikova die serveerde en de eerste minuten van de finale domineerde, sloeg ze een dropshot naar de voorkant van het veld bij deuce. Het was het soort dropshot dat veel spelers twee keer vanaf de achterkant van het veld zouden hebben zien stuiteren. Paolini ging er vandoor, barstte los vanaf de baseline en rende er achteraan.

Paolini’s gescrambelde spel gaf een signaal af, zelfs toen hij het punt verloor (Andrej Isakovic/Getty Images)

Ze sloeg een lob over Krejcikova’s hoofd, maar Krejcikova haalde die in en gooide zelf een perfecte verdedigende lob — waarmee ze het punt helemaal opnieuw begon. Het patroon van de eerste vier games was teruggezet naar standaard, waarbij Paolini de ballen over de baseline achtervolgde totdat Krejcikova haar weg naar het veld vond en een forehandwinner maakte.

Paolini rende er nog steeds naar toe toen het haar passeerde, en ze rende helemaal over het zeil en naar de muur aan de zijkant van het veld. Toen het voorbij was, juichte het publiek voor de inspanning, wat haar een kleine energieboost gaf toen ze het nodig had, toen haar tegenstander op dreef was en een herhaling van de finale van French Open van vorige maand zomaar in haar hoofd had kunnen opkomen.

Krejcikova had weinig keus dan het geluid over haar schouders te laten rollen en zich te concentreren op de wiskunde en het resultaat. Ze had Paolini’s verleidelijke scrambles hier niet laten rammelen. Ze bleef gewoon schoten maken, inclusief de laatste: degene die het meest telt.

Mat Futterman

Wie had de wedstrijd op zijn racket?

Het verhaal van deze wedstrijd was grotendeels dat Paolini probeerde de aanvallende dreiging van haar sterkere tegenstander te bedwingen. Krejcikova heeft het grootste schotgewicht en deed in de eerste set veel meer aanvallend dan Paolini, die grotendeels gedwongen werd om op de backfoot te spelen. In de eerste set besteedde Krejcikova 29 procent van de tijd aan aanvallen (volgens de statistieken van IBM), vergeleken met 18 procent van Paolini. De resterende 53 procent was neutraal.

Paolini’s grotere agressie in de tweede set zorgde ervoor dat ze haar controle terug kreeg, ze besteedde 24 procent van de tijd aan aanvallen, vergeleken met Krejcikova’s cijfer van 23 procent. Dit werd geholpen door de Tsjechische die passiever speelde, de slice meer gebruikte en misschien hoopte dat Paolini zichzelf zou verslaan als de finishlijn naderde.

Krejcikova realiseerde zich dat haar tegenstander dat niet zou doen en in de beslissende set, tot haar eer, voerde ze de agressie op. Tegen de tijd dat ze de beslissende break in de derde set pakte en met 4-3 leidde, waren de aanvallende figuren weer in het voordeel van Krejcikova in een enorme zwaai vanaf de tweede set.

Paolini vocht om de wedstrijd in leven te houden, maar het was niet genoeg. Krejcikova was weer op dreef en deze keer, ondanks een zenuwslopende laatste wedstrijd waarin ze breakpoints moest afweren, keek ze niet achterom.

Charlie Eccleshare

Waarom is het een tweesnijdend zwaard om een ​​volksheld te zijn?

Eén speler liep zaterdag Centre Court op als een Grand Slam-kampioen. De ander liep het op als een nieuwe favoriet van het publiek, wat zowel geweldig als gevaarlijk tegelijk kan zijn, vooral op Centre Court op Wimbledon.

Een paar dagen geleden kende het grote tennispubliek Jasmine Paolini nog nauwelijks, ook al stond ze een maand geleden nog in de finale van Roland Garros.

Maar de afgelopen vijf dagen is Paolini een soort volksheld geworden, een 1,60 meter lange kogel die zich een weg baant door schijnbaar sterkere en krachtigere spelers, af en toe van achteren. Ze was helemaal in de weer met haar vuisten en stuiteren. Hoe spannender de wedstrijd, hoe gelukkiger ze leek en hoe beter ze speelde.

Toen ze in de halve finale keer op keer terugkwam tegen Donna Vekic, adopteerden de Centre Court-fans haar als een van hun eigen fans. Toen ze voor haar finale het veld opkwam, was het waarschijnlijk een van de eerste keren in haar carrière dat ze voor iets groters dan zichzelf speelde. Niet alleen voor Italië, maar voor iedereen die was gevallen voor een speler die zes weken geleden nog grotendeels anoniem was.

Ze was niet langer alleen een tennisspeelster, maar een geliefd personage in een onweerstaanbaar tennisdrama.

Paolini werd een publiekslieveling op SW19 (Mike Egerton/PA Images via Getty Images)

Dat kan opwindend en verpletterend tegelijk zijn. Vraag het Ons Jabeur, een finaliste de afgelopen twee jaar, die probeerde de eerste moslimspeelster en -vrouw uit Afrika te worden die een Grand Slam-titel won. Het verpletterde haar.

Als Paolini ergens spijt van heeft na haar zwaarbevochten verlies, dan is het wel hoe ze gespannen uit de startblokken kwam en moeite had om haar ritme te vinden in het begin. Ze spoot ballen overal rond. De koele frisheid waarmee ze in eerdere rondes had gespeeld, was verdwenen.

Ze zou de zenuwen van zich afschudden en weer in de wedstrijd klimmen, maar de vroege spanning had een berg voor haar gecreëerd om te beklimmen. Het gaf Krejcikova wat troost en de luxe om een ​​onvermijdelijke stilte te ondergaan zonder dat het fataal was.

Een volksheld worden en voor hem juichen kan verleidelijk zijn. Wees in beide gevallen voorzichtig.

Mat Futterman

Een verhaal over twee onwaarschijnlijke finalisten – of toch niet?

Er is veel te doen geweest over Paolini’s onwaarschijnlijke doorbraak naar de finale, maar als Krejcikova hier de titel zou winnen, zou dat een paar maanden geleden net zo vreemd hebben gevoeld.

In januari bereikte ze de kwartfinales van de Australian Open, maar een voor een tennisser zo slopende rugblessure hield haar van februari tot april aan de kant.

Bij haar terugkeer won de Tsjechische geen enkele wedstrijd in haar eerste vier toernooien terug, met als hoogtepunt de French Open, waar ze drie jaar geleden kampioen werd. Ze bereikte de kwartfinales op gras in Birmingham, maar viel toen uit in de eerste ronde van Eastbourne, dus zelfs op de ondergrond van Wimbledon kwam ze niet met veel vorm het toernooi in.

Krejcikova’s titelrace is nu zowel een verrassing als een bevestiging van haar tenniscarrière (Jordan Pettitt/PA Images via Getty Images)

Maar Krejcikova is op Wimbledon tot leven gekomen en heeft laten zien hoe gevaarlijk ze kan zijn door in de vierde ronde in drie sets te winnen van een van de beste speelsters van 2024, Danielle Collins.

Door Paolini vandaag te verslaan, verzekert Krejcikova zich van haar tweede Grand Slam in het enkelspel, en plaatst haar daarmee boven veel meer geprezen speelsters als Coco Gauff en Elena Rybakina. Gedurende de wedstrijd, afgezien van de tweede set, leek ze een speelster die al vaker op dit podium had gestaan, en het enkelspel vertelt slechts een klein deel van het verhaal.

Ze heeft 10 Grand Slam-dubbeltitels gewonnen, zeven bij de vrouwen en drie bij de gemengde toernooien, en ze heeft slechts één Grand Slam-finale verloren.

Krejcikova heeft gezegd dat ze over het hoofd wordt gezien als het gaat om gesprekken over de beste speelsters in het vrouwentennis. Na dit succes zal dat vast een stuk moeilijker worden.

Charlie Eccleshare

Aanbevolen lectuur

(Bovenste foto: Clive Brunskill/Getty Images)