Waarom Zwitserse horloges en Taylor Swift AGI-proof zijn — LessWrong

Het bericht Welke andere werkgebieden zijn veilig voor AI-automatisering? van Roger Dearnaley onderzocht de categorieën van kandidaten “waarvoor het een vereiste is om een ​​echt mens te zijn”. Dit bericht breidt de voorbeelden van Zwitserse horloges, schaken en Taylor Swift op een iets meer verhalende manier uit en benadrukt met name de merkwaardige economische logica van Veblen-goederen.

1. Hoe Zwitserse horloges de gangbare economische logica tarten

Zwitserland is de wereldhoofdstad van mechanische horloges. Hoogwaardige mechanische horloges zijn meesterwerken van techniek en vakmanschap. Er is geen massaproductie van hoogwaardige mechanische horloges, in plaats daarvan vereisen ze nauwkeurige afstelling door bekwame menselijke horlogemakers die ze individueel assembleren.

Een high-end mechanisch horloge kan een opmerkelijke precisie bereiken. De aard van hun mechanische componenten betekent echter dat ze onderhevig zijn aan kleine variaties in tijdwaarneming als gevolg van slijtage, temperatuurschommelingen en positieveranderingen. High-end mechanische horloges die zijn gecertificeerd als chronometers door officiële instanties zoals de COSC (“Contrôle Officiel Suisse des Chronomètres”) moeten doorgaans voldoen aan de nauwkeurigheidsnorm van -4/+6 seconden per dag, wat neerkomt op een variatie van maximaal 3 minuten per maand. Echt high-end mechanische horloges kunnen strengere eisen hebben. De typische nauwkeurigheid van Patek Philippe horloges ligt bijvoorbeeld binnen het bereik van -3/+2 seconden per dag, of ongeveer 1 minuut per maand.

Dit is indrukwekkend, maar als de nauwkeurigheid van de tijdwaarneming de hoofdfunctie van een Patek Philippe was, zou het niet kunnen concurreren. In 1967 werd het eerste quartz polshorloge ontwikkeld. Wanneer een elektrische stroom op het quartz wordt toegepast, trilt het met een precieze frequentie van 32.768 keer per seconde. Deze hoogfrequente oscillatie zorgt ervoor dat het horloge zeer nauwkeurig de tijd bijhoudt, waarbij het doorgaans slechts een paar seconden per maand achterloopt of voorloopt. Bovendien zijn quartz horloges veel minder complex dan mechanische horloges. De meeste onderdelen kunnen met minimale menselijke tussenkomst worden geproduceerd en geassembleerd.

Daarom kunt u een quartz polshorloge kopen voor slechts 10 USD, en het is een orde van grootte nauwkeuriger dan een Patek Philippe Grandmaster Chime Ref. 6300A-010, verkocht voor 31 miljoen USD. U hebt waarschijnlijk inderdaad een quartz horloge in uw zakken, of u het nu weet of niet. De interne real-time klok in smartphones is meestal gebaseerd op quartz. Bovendien kunnen smartphones die verbonden zijn met mobiele netwerken en/of verbonden zijn met het internet hun tijd synchroniseren met door het netwerk geleverde tijdsignalen, vaak afkomstig van ultra-precieze atoomklokken. Dus uw smartphone horloge is zowel gemakkelijker af te lezen als aanzienlijk nauwkeuriger dan een mechanisch horloge. Toch betalen mensen nog steeds miljoenen voor met de hand geassembleerde mechanische horloges. Wat is hier aan de hand?

Wanneer arbeidskosten een activum zijn

Hoogwaardige mechanische horloges vallen in een categorie die “Veblen-goederen” wordt genoemd, een type luxegoed waarnaar de vraag van een individu toeneemt naarmate de prijs stijgt. Dit is een schijnbare tegenspraak met de wet van de vraag. Terwijl reguliere producten concurreren op kwaliteit en betaalbaarheid, zijn hoge prijzen geen zwakte maar een voordeel voor Veblen-goederen. Deze eigenaardige vraagcurve geldt alleen binnen een prijsbereik dat afhankelijk is van de rijkdom van het individu. Veblen-goederen hebben drie hoofdkenmerken:

1. Signalering en opzichtige consumptie: Veblen-goederen zijn meestal high-end, niet-essentiële artikelen en consumenten kopen ze (onbedoeld) om hun rijkdom en status te signaleren aan hun leeftijdsgenoten en potentiële partners. De hoge prijs zelf is een wenselijk kenmerk van het product, omdat het een kostbaar signaal is om publieke economische macht te tonen. Het doel is om de economische klassen onder u te overtreffen. Om Jean-Noël Kapferer en Vincent Bastien, twee vooraanstaande luxeonderzoekers, te citeren: “Luxe zet de grondstof die geld is om in een cultureel verfijnd product dat sociale stratificatie is”.
2. Kunstmatige schaarste: Producenten van Veblen-goederen beperken opzettelijk de aanvoer. In een tijdperk van geautomatiseerde overvloed en massaproductie is de enige manier om niet de weg van de ananas te gaan⁽¹⁾ en veranderen van een luxeartikel in een goedkoop, alledaags product is om kunstmatig schaarste in stand te houden. Het in stand houden van een beschermd, ambachtelijk, arbeidsintensief proces kan een manier zijn om dit te doen. Hoogwaardige mechanische horloges bieden noch de meest handige manier om de tijd af te lezen, noch de meest nauwkeurige manier om de tijd te meten. In plaats daarvan bieden hoogwaardige mechanische horloges schaarste ondersteund door complexiteit en menselijke arbeidsintensiteit.
3. Investeringswaarde: Zodra een producent geloofwaardig heeft gezorgd voor het behoud van kunstmatige schaarste en merkwaarde, worden Veblen-goederen niet alleen aantrekkelijk voor signalering, maar ook als investering. Een zeldzame fles high-end alcohol, een luxe horloge, een luxe handtas, een schilderij van een beroemde schilder (bij voorkeur dood zodat de voorraad vastligt), natuurlijke diamanten of digitale verzamelobjecten (NFT’s) kunnen allemaal potentieel in waarde stijgen in de loop van de tijd en een deel van de vraag komt van kopers die ze voornamelijk zien als investeringen en ze in ongerepte staat willen houden in plaats van ze te consumeren.

Ambachtelijke luxegoederen met kunstmatige schaarste en een sociale signaalfunctie zijn dus een manier waarop een deel van de menselijke arbeid kan blijven voortbestaan, ondanks dat ze economisch overbodig zijn geworden.

2. Schaken is niets zonder zijn mensen

Schaken staat al lang symbool voor het menselijk intellect en strategisch denken, waardoor het een natuurlijke uitdaging is voor AI-onderzoekers:

• In 1997 versloeg IBM’s Deep Blue de regerend wereldkampioen Garry Kasparov
• Na zijn nederlaag introduceerde Kasparov Advanced Chess, of “cyborg chess”, dat menselijke intelligentie en rekenkracht combineerde. Aanvankelijk vulde menselijke intuïtie computeranalyse aan, maar naarmate engines sterker werden, werd de rol van de computer dominant.
• In 2017 bereikte AlphaZero van DeepMind een bovenmenselijk spel dankzij zelflerend vermogen. Daarmee overtrof het traditionele schaakprogramma’s als Stockfish, zonder dat het afhankelijk was van handgemaakte regels of menselijke data. Dit illustreert de nieuwe mate van autonomie van AI.

Toch blijft de menselijke interesse in menselijk schaakspel sterker dan ooit, ondanks de overweldigende dominantie van AI in schaken. Het spel heeft een opleving in populariteit gezien, deels veroorzaakt door de Netflix-serie “The Queen’s Gambit”, en aangestuurd door nieuwe online schaakplatforms zoals “chess.com” die overal korte schaakpartijen mogelijk maken, en charismatische schaak-YouTubers. De beste schakers ter wereld zijn allemaal AI-programma’s. Mensen zijn echter nauwelijks geïnteresseerd in het kijken naar Stockfish die AlphaZero speelt. In plaats daarvan zijn ze geïnteresseerd in de competitie tussen en de verbinding met menselijke schakers, zoals Levy Rozman, Hikaru Nakamura, de Botez-zussen, Magnus Carlsen of Anna Cramling.

Machinale superioriteit in schaken en andere cognitieve sporten is een recent fenomeen. Maar als we erover nadenken, zijn menselijke spieren al lange tijd niet opgewassen tegen kunstmatige energie. Mensen concurreren niet op de grens van wat technologisch mogelijk is in de meeste olympische disciplines:

• Auto’s kunnen afstanden van 100 meter tot een volledige marathon afleggen in een fractie van de tijd die de snelste menselijke hardlopers nodig hebben.
• Motorfietsen kunnen moeiteloos de snelheid van zelfs de snelste fietsers overtreffen.
• Machines zoals onderwaterscooters of zelfs kleine vaartuigen kunnen menselijke zwemmers gemakkelijk inhalen.
• Motorboten kunnen veel sneller varen dan roeiboten die door menskracht worden aangestuurd.
• Hydraulische of pneumatische hefwerktuigen kunnen gewichten tillen die de menselijke capaciteiten ver te boven gaan.
• Herbruikbare raketten kunnen hoog genoeg ‘springen’ om de atmosfeer te verlaten en weer te landen, en overtreffen daarmee menselijke hoogspringers met en zonder stokken.
• Automatische bogen met laser-targeting kunnen veel nauwkeuriger schieten dan een mens met een boog.

En toch stemmen miljarden mensen af ​​op de Olympische Spelen, waardoor het een van de meest bekeken evenementen ter wereld is. Onze interesse in sport hangt dus niet zozeer af van het absolute prestatieniveau als wel van het menselijke conflict, de connectie, de geest, het doorzettingsvermogen en de verhalen die we eromheen weven. Fysieke en mentale menselijke competities van schaken tot de Olympische Spelen, de Paralympische Spelen, de Spelling Bee, de Mental Calculation World Cup en de supersnelle telegrafie kunnen allemaal eindeloos doorgaan onder de superioriteit van machines.

3. De fans zijn onderdeel van de Taylor Swift-ervaring

Begin 20e eeuw leidde de opkomst van opgenomen muziek tot zorgen dat het de rol van livemuzikanten zou ondermijnen. De beroemde componist John Philip Sousa waarschuwde dat “de countryband met zijn energieke uitvoeringen, zijn loyale steun van lokale handelaren, zijn benefietconcerten, muziekwagen, homo-uniformen, staatstoernooien en de bijbehorende trots en vrolijkheid, blijkbaar gedoemd is te verdwijnen in de algemene aanval op de persoonlijkheid in de muziek.”

Toch zijn we nu meer dan een eeuw verder en is Taylor Swifts “Eras Tour” de eerste tour in de geschiedenis die meer dan 1 miljard dollar opbracht. Dus, wat brengt zoveel mensen ertoe om zoveel te betalen om Taylor Swift live te zien? Het kan niet de geluidskwaliteit zijn. Als je Taylor Swifts nummers wilt horen met de hoogst mogelijke audiokwaliteit, zul je dat niet vinden tijdens haar concerten, maar thuis met high-end koptelefoons. In plaats daarvan lijkt haar tour een cultureel fenomeen te zijn, waarbij haar voornamelijk vrouwelijke fans die zichzelf “Swifties” noemen zich bezighouden met uitgebreide voorbereidingen voor de shows, inclusief het maken en uitwisselen van vriendschapsarmbandjes, het dragen van thema-outfits en het delen van hun ervaringen op sociale media.

Menselijke verbinding en sociale signalering bij live-evenementen

Mensen zijn sociale dieren en net als de meeste andere dieren lijken we een speciale interesse te hebben in andere wezens van onze eigen soort. Ik twijfel er niet aan dat antropomorfe AI’s die doen alsof ze de vrienden en zelfs romantische partners van mensen zijn, zullen concurreren met contentproducenten en influencers voor parasociale relaties. Toch is er iets rond “authentieke ervaringen” dat een premie legt op de waarde van echte, levende menselijke interacties en de unieke sfeer die wordt gecreëerd door fysiek aanwezig te zijn bij een evenement of optreden. Op zijn minst voor nu kunnen sommige emotionele en sociale aspecten van live in-person evenementen niet gemakkelijk worden gerepliceerd, zoals multi-sensorische ervaringen, onvoorspelbaarheid en het vermogen om anderen persoonlijk te ontmoeten, netwerken en de ervaring met hen te delen.

Het beste zicht op een prestigieuze sportwedstrijd is niet in het stadion, maar thuis, waar je elk doelpunt vanuit 10 verschillende hoeken kunt zien. Toch zijn velen bereid om duizenden dollars te betalen voor de live-ervaring. Dus er is iets in deze richting dat zou kunnen blijven bestaan ​​in een door machines gedomineerde economie.

4. We kunnen niet allemaal Zwitserse horloges maken of supersterren zijn

Het is opmerkelijk dat sommige vormen van menselijke arbeid voor ambachtelijke luxe goederen, elite sporten en persoonlijke high-end evenementen zelfs in een “post-labor” economie nog steeds voortbestaan. We moeten echter ook erkennen dat Veblen-goederen slechts een zeer klein deel van de huidige wereldeconomie vertegenwoordigen. Zo had de markt voor persoonlijke luxe goederen, die nog steeds aanzienlijk breder is gedefinieerd dan Veblen-goederen, in 2023 een volume van ongeveer 362 miljard dollar, dat is ongeveer 0,3% van het wereldwijde BBP (ca. 105 biljoen dollar in 2023). Veblen-goederen hebben mogelijk nog wat ruimte om te groeien. Het zou echter een inherente tegenstrijdigheid zijn als ze een aanzienlijk deel van de economie zouden vertegenwoordigen. Hun hele punt, en de reden waarom ze aan de reguliere logica van de economie kunnen ontsnappen, is dat ze worden gedefinieerd door schaarste en exclusiviteit. Evenzo kan niet iedereen een schaak- of muzieksuperster zijn met een miljoen menselijke fans.

Daarom zou ik willen stellen dat “AGI-proof” banen waarschijnlijk nooit een inkomensbasis zullen bieden voor een significant deel van de menselijke bevolking. Om econoom Daniel Susskind te echoën⁽²⁾:Als we nadenken over de economie van de ‘post-arbeidsjaren’, moeten we niet denken aan ‘een wereld zonder enig werk’, maar eerder aan ‘een wereld zonder genoeg werk voor iedereen’.

1. ^{^}

   Toen Europese ontdekkingsreizigers voor het eerst ananas tegenkwamen in de Nieuwe Wereld, waren ze verbijsterd door de unieke smaak en het uiterlijk. De uitdagingen van het vervoeren van ananas over lange afstanden zonder te bederven, verhoogden hun aantrekkingskracht nog verder. Dus in de 17e en 18e eeuw werd de ananas een belangrijk statussymbool onder de Europese adel. Het werd afgebeeld op schilderijen, was te zien in de architectuur van grote landgoederen en was zo duur dat de rijken ananassen huurden om ze te laten zien op hun weelderige banketten zonder de volledige kosten van het bezit. Toen kwam de massaproductie, die de ananas transformeerde van een exclusieve luxe naar een alledaags product. Dus de ananas ging van de “vrucht van de goden” aanbeden door de adel naar zo alomtegenwoordig dat gewone “boeren” op internet beledig het en zeg dat het niet de moeite waard is als pizzatopping.

2. ^{^}

   Daniel Susskind. (2020). Een wereld zonder werk: technologie, automatisering en hoe we moeten reageren. Henry Holt en Co. pp. 5&6