Waarom Niko Sigur voor Canada koos boven Kroatië: ‘Hij heeft die scherpte, ook al is hij jong’

KANSAS CITY – Niko Sigur ontspande zijn normaal gesproken strenge blik, ging voor volwassen mannen staan ​​die hij nog nooit eerder had ontmoet en zette een stap buiten zijn comfortzone.

“Zeg mijn naam, zeg mijn naam / Je gedraagt ​​je een beetje louche / Noem me geen baby / Zeg liever mijn naam”

Voor het Canadese nationale mannenteam tijdens een teamdiner woensdagavond zong Sigur die regels uit Destiny Child’s hit Say My Name uit 1999. Het was Sigurs inwijdingsritueel om zich thuis te voelen in zijn nieuwe omgeving. En binnenkort zouden Canadezen de naam Sigur veel vaker kunnen noemen.

“Mijn vriendin en ik luisterden veel naar het nummer in de auto voor het kamp,” zei Sigur. “Ik mocht het nummer kiezen en er klikte iets.”

Het is een kant van Sigur die maar weinigen te zien krijgen. De standaardinstelling van de 20-jarige middenvelder is supervastberaden, gehard en eerder geneigd om een ​​frons te tonen dan te glimlachen. Dat is de Niko Sigur die Jesse Marsch wilde.

De intelligente en ijverige middenvelder, geboren in Burnaby uit ouders van Kroatische afkomst, was een basisspeler voor Kroatië op het EK Onder-21 van 2023. Toch werd Sigur, ondanks een mooie toekomst, niet genoemd in de definitieve selectie van Kroatië voor het EK voor senioren van 2024.

Dat bood een kans die Marsch openbrak. In augustus stapte Sigur over van Kroatië naar Canada en werd hij de nieuwste topkandidaat van het mannenteam. Hij werd benoemd tot zijn eerste Canadese selectie voor hun aankomende vriendschappelijke wedstrijden tegen de Verenigde Staten en Mexico.

Gezien zijn jeugd, vaardigheden en de internationale status van Kroatië vergeleken met die van Canada, is het binnenhalen van Sigur een succes. Canada werd op het WK van 2022 soms ontmaskerd vanwege zijn gebrek aan technische kwaliteit op het middenveld. Sigur zou het Canadese middenveld op het WK van 2026 drastisch kunnen veranderen.

“Een van de mooie dingen aan Canadezen en multiculturalisme is dat (Sigur) weliswaar is opgegroeid in Vancouver, maar dat hij echt speelt als een Kroaat. Hij begrijpt de verbanden van hoe voetbal werkt. Hij heeft die scherpzinnigheid en die voetbalervaring, ook al is hij jong,” zei Marsch.

Het feit dat Sigur relatief onontdekt bleef in Canada voordat hij al snel bij het nationale team terechtkwam, zegt veel over zijn eigen talent en de veranderende omstandigheden op het gebied van spelersontwikkeling in Canada.

Sigur was pas zes toen voormalig Canadees nationaal mannenelftalspeler Johnny Sulentic zag wat Marsch uiteindelijk zou begeren.

Sulentic was Sigurs eerste coach in Port Moody, buiten Vancouver, en bleef hem coachen tot hij 12 jaar oud was. “Niko was al van kleins af aan allergisch voor hard werken”, aldus Sulentic.

Het vermogen om te vechten voor wat hij wilde op het veld zat in Sigurs “DNA”. “Kroatië heeft altijd gevochten voor zijn onafhankelijkheid,” zei Sulentic. “Dus het is bijna alsof de Kroaten hun waarde moeten bewijzen. Het is nooit vanzelfsprekend.”

Zelfs met een interne drive was Sigur niet gezegend met een groot postuur.

“Toen ik opgroeide, had ik sommige talent, maar het was niet genoeg om veel ogen te krijgen. Ik was altijd het kleinste kind. Ik moest meer laten zien,” zei Sigur.

Sigur kwam op 14-jarige leeftijd terecht in de academie van Vancouver Whitecaps. Toch zou er minder dan twee seizoenen blijven. De meningen over waarom hij vertrok verschillen. Misschien was speeltijd in het eerste elftal voor zo’n jonge speler geen garantie. Dat zou misschien niet bij Sigurs familie hebben geklonken.

“Ik heb nooit een plan B gehad,” zei Sigur. “Het was altijd plan A voor mij: prof worden.”

Misschien was niet elke coach het eens over Sigurs potentieel. Hij was nog jong en een laatbloeier wat betreft het bereiken van de puberteit en zijn groeispurt. Sigur verliet de Whitecaps-academie op 15-jarige leeftijd. Sigur gelooft dat hij onontdekt bleef omdat hij niet over fysieke kenmerken beschikte “die prominent aanwezig zijn in het Canadese voetbal”.

“Toen ik opgroeide, was het moeilijk om kansen te vinden, omdat er destijds in Canada zo weinig clubs waren”, aldus Sigur.

Sigur, gekleed in de kleuren van Kroatië, worstelt met de Roemeen Valentin Ticu (Vasile Mihai-Antonio/Getty Images)

In 2018 moest de Canadese Premier League nog beginnen. Slechts drie MLS-clubs verspreid over het op één na grootste land ter wereld, betekende beperkte professionele kansen voor spelers die geen langetermijnfit zagen in hun academies. De verplichte speeltijd van de CPL voor spelers onder de 21 jaar biedt nu de competitieve kansen die 10 jaar geleden niet bestonden.

Spelers als Sigur moesten het vaak zelf uitzoeken en vertrouwden op de connecties die ze konden vinden, hoe zwak ook. Weinig mensen hadden kunnen bedenken dat hij hier een kans zou vinden.

Het begin van de Covid-19-pandemie in maart 2020 vond plaats toen het ijs smolt en Canadese voetballers terugkeerden naar de velden. Maar doordat sportcompetities in heel Canada werden stilgelegd vanwege overheidsbeperkingen, konden veel spelers niet trainen en spelen.

Carmine Isacco, een beroemde coach die buiten Toronto woont en een geschiedenis heeft in het ontwikkelen van spelers voor het Canadese nationale team, maakte zich zorgen over hoe een zomer buiten het veld de ontwikkeling van spelers negatief zou kunnen beïnvloeden. Met dat in gedachten creëerde hij een informele competitie met de beste Canadese Premier League- en collegespelers van Greater Toronto Area.

Het nieuws over de competitie verspreidde zich snel en de beste spelers van het land kwamen naar Toronto om deel te nemen aan competitieve wedstrijden.

Onder de doorgewinterde profs was een magere en vaak stille 16-jarige. Hoe Isacco over Sigur hoorde, illustreert hoe jong de Canadese voetbalinfrastructuur nog is.

Een van Isacco’s voormalige assistent-coaches, Mario Kovacevic, had York University verlaten om zijn eigen droom na te jagen om dokter te worden. Kovacevic voltooide zijn residency in de omgeving van Vancouver. Hij speelde ook met een mannenteam, Croatia SC, gecoacht door Sulentic.

Sigur wilde graag tegen mannen spelen en deed dat ook een tijdje bij Croatia SC.

Sigur bereidt zich voor op de strijd tegen PAOK met Hajduk Split (Matija Habljak/PIXSELLPixsell/MB Media/Getty Images)

Kovacevic werd getroffen door de pezige maar hypercompetitieve Sigur. Hij maakte Isacco meteen attent op dit wonderbaarlijke talent. Isacco rekruteerde Sigur om te spelen voor zijn teams bij York University en de semi-professionele Vaughan Azzuri.

In de GTA nam Sigurs spel een vlucht. Ondanks dat hij een tiener was, onderscheidde Sigur zich van de rest in die informele competitie met het soort eigenschappen die leeftijdsloos zijn; dezelfde eigenschappen die het Canadese nationale mannenteam begeert.

“(Sigur) was immuun voor mislukkingen,” zei Isacco trots.

Ten eerste viel Sigurs intelligentie op, aangezien hij zowel op de 8e als de 6e middenvelder speelde. Hij toonde een geavanceerd niveau van tactisch bewustzijn. Hij nam geen risico’s die zijn team in een kwetsbare positie zouden brengen en kon instructies van de coachingstaf direct uitvoeren. Hij maakte cruciale tweede en derde runs om spelers om hem heen te helpen in de overgang.

“Zijn IQ-test zou hem waarschijnlijk briljant maken,” zei Isacco. “Dat vertaalt zich op het veld.”

Het was niet alleen intelligentie; tegenover sterkere spelers ging hij elke uitdaging op het veld aan met dezelfde vastberaden en geharde houding. “Deze jongen voelde ouderwets aan, met zijn mentaliteit en zijn werklust”, aldus Isacco.

Isacco gebruikt het woord “buzz” herhaaldelijk om te beschrijven hoe Sigur eruit zag op het veld. Als er terrein te winnen viel, deed Sigur dat onvermoeibaar. Hij won ballen met een doel. Het was moeilijk om je ogen van hem af te houden, want waar je ook keek, Sigur was er.

Er zijn een aantal nieuwe gezichten bijgekomen #CANMNT kamp 😄🇨🇦//

De nieuwe gezichten zijn weer bij het kamp #CANMNT 😄🇨🇦 foto.twitter.com/n7f1aQHdt8

— CANMNT (@CANMNT_Official) 2 september 2024

Sigur deed Isacco denken aan een van de grootste spelers in het spel van deze eeuw: N’Golo Kante.

“Veel spelers hebben die laatste stappen niet. Kante, hij heeft die stappen om tackles af te maken, om acties af te maken. Dus toen Sigur (de bal) kreeg, zorgde hij ervoor dat mensen naar voren gingen,” zei Isacco.

Sigur bleef ook vooruitgaan. Zijn familie had connecties in Kroatië en na een korte stop bij NK Radomlje in Slovenië, kwam hij aan bij de academie van Hajduk Split. Binnen een jaar bezorgde zijn professionele aanpak hem zijn profdebuut. Na blessures bij het eerste team werd Sigur een vaste basisspeler voor Hajduk Split en het Kroatische team onder de 21.

“Als je een aantal van deze spelers verantwoordelijkheid geeft, zul je verrast zijn wat ze kunnen bereiken”, voegde Isacco toe, die maakte deel uit van de Canadese coachingstaf tijdens het internationale transfervenster van oktober 2023.

Sigurs vader vloog naar de toenmalige interim-coach Mauro Biello en Isacco om de toekomst van zijn zoon in het nationale team te bespreken. Hij maakte zich zorgen over de politieke gevolgen: als Sigur het Kroatische programma zou verlaten terwijl hij in Kroatië speelde, zouden zijn speeltijd en carrière eronder kunnen lijden?

Maar zonder plek op de EK-selectie zag Sigur een kans om een ​​betekenisvolle verandering in zijn carrière door te voeren.

Sigur vertelde Isacco dat hij, hoewel hij wist dat hij in Kroatië wat kritiek zou krijgen, zijn geboorteland wilde vertegenwoordigen. Eind deze zomer pitchte Marsch de jonge middenvelder niet op potentieel, maar op resultaten: Canada was een team om rekening mee te houden na een verrassende vierde plaats op de Copa America. Canada heeft ook geen centrale middenvelder die zo jong en technisch begaafd is als Sigur.

Er was een kans op lange termijn.

“Wat een goed leven heeft Canada mij en mijn familie gegeven,” zei Sigur toen hem werd gevraagd waarom hij naar Canada was overgestapt. “Toen ik in Kroatië was, besefte ik pas echt hoe Canadees ik was en welke waarden en normen ik aanhang.”

Sigur is misschien niet zomaar een speler met een dubbele nationaliteit, maar de belichaming van hoe dit team er onder Marsch uit zou kunnen zien.

Onze nieuwe Canadezen 🇨🇦❤️

Nos nouveaux Canadiens 🇨🇦❤️#CANMNT foto.twitter.com/QcoVegMvjx

— CANMNT (@CANMNT_Official) 4 september 2024

Sinds hij in mei de functie van Canadese coach op zich nam, heeft Marsch het land doorkruist om deel te nemen aan jeugdcompetities en zijn visie te verspreiden voor een meer afgestemd nationaal programma. Een van zijn doelen is om een ​​top-down organisatie te ontwikkelen die ervoor zorgt dat een bepaalde speelstijl wordt ingevoerd in jeugdopstellingen. Door dit te doen, zou het talent in het land kunnen worden benut en zouden dubbelnationals op het pad kunnen blijven om voor Canada te spelen in plaats van naar het buitenland te gaan.

“Ja, we proberen de puntjes meer met elkaar te verbinden,” zei Marsch. “Ik gebruik (Moise Bombito), we kunnen Nico gebruiken. Misschien zijn ze relatief onontdekt. ​​Maar talent komt uiteindelijk naar boven. Gaan er spelers door de mazen van het net? Ja, die zijn er. En kunnen we meer ondersteuning bieden en meer samenwerken? Ja, dat kunnen we. Maar kijk naar het talent in het team. Nu proberen we gewoon alle energieën in dezelfde richting te richten, van grassroots tot jeugdvoetbal tot academievoetbal tot professioneel voetbal.”

Als Sigurs technische kwaliteiten zich verder ontwikkelen, kan hij een belangrijke rol spelen voor Canada op het WK van 2026.

“(Sigur) zal (de Canadese middenvelders Ismael Kone en Stephen Eustaquio) er beter uit laten zien vanwege zijn werktempo,” zei Isacco. “En (Marsch) zal van hem houden vanwege zijn zwermmentaliteit, zijn drukmentaliteit en zijn laatste tweestapsmentaliteit.”

Sigur zal zich moeten aanpassen aan de fysieke kant van de CONCACAF. De intensiteit en agressie in trainingssessies verraste hem aanvankelijk.

Maar wanneer hij zich aanpast en voor Canada gaat spelen – wat al zou kunnen gebeuren in vriendschappelijke wedstrijden tegen het Amerikaanse nationale team of Mexico – zullen meer Canadezen zich realiseren hoeveel talent er in het hele land te vinden is.

En hoe, met de aanhoudende stappen richting een robuustere voetbalinfrastructuur, dubbelnationals als Sigur misschien alleen overwegen om voor Canada te spelen. De spelerspool van Canada zou er dan competitiever uit kunnen zien.

“Als ik een oproep krijg om voor Canada te komen spelen en ik moet 20 uur reizen, is dat voor mij geen probleem,” zei Sigur. “Ik zie alle andere jongens en alle ontberingen die ze moeten doorstaan, uit alle delen van Europa of waar ze ook spelen, en ik zie dat er niemand klaagt. Iedereen wil hier zijn en iedereen wil deze badge dragen.”

(Bovenste foto: Sigur in actie voor Hajduk Split; Matija Habljak/Pixsell/MB Media/Getty Images)