De nieuwe CBA heeft het spel veranderd en teams passen zich aan een nieuw landschap aan

LAS VEGAS — Geld onderstreept de NBA Summer League. Geld onderstreept de NBA, echt, de echte groene code van deze Matrix van 30 teams — van de beperkingen van de collectieve arbeidsovereenkomst van de competitie tot de bestedingskracht van NIL-collectieven die mogelijk talent uit de competitie weren. Deze week, deze jaarlijkse bijeenkomst waarop iedereen van All-Stars tot general managers tot de meest verbonden studentenwereld naar de droge hitte van deze woestijn trekt, knippert en flikkert die code van het Thomas & Mack-centrum tot de gangen van het Wynn. Welke meest chique hotel van de meest chique hotel waar je team verblijft? Welk uitgebreid diner, afgerekend op een bedrijfskaart, ga je bijwonen? Kijk eens wie er hof houdt aan de $100 tafels.

Het feit dat hier nog steeds zaken worden gedaan — veteranen minimum contracten, voltooide rookie contracten, ontslagen coaches en front-office medewerkers op zoek naar hun volgende baan — onderstreept elk evenement, elk inhaalgesprek bovenaan de Cox Pavilion tribunes. Deze zomer, het eerste offseason dat wordt geregeerd door de regels van de nieuwe second-apron CBA van de competitie, heeft veel gepraat opgeleverd onder NBA-personeel rond de Summer League over een relatief snelle en stille free agency en wat de vroege vormgeving van een nieuw tijdperk van de competitie lijkt te zijn.

De strengere straffen en beperkingen die komen wanneer de totale cap sheet van een team de tweede apron overschrijdt, een extra luxe belastinglijn die begint met dit seizoen 2024-25 — $188,931 miljoen voor 2024-25 vergeleken met een eerste apron van $178,132 miljoen — waren de belangrijkste redenen voor de Clippers om niet te concurreren met Philadelphia’s aanbod voor Paul George. Hoewel fans van de Miami Heat, de Milwaukee Bucks en de Denver Nuggets hun frustraties hebben gedeeld over het gebrek aan significante beweging van hun all-in, veronderstelde strijdende teams deze zomer, zijn er gewoon beperkte mogelijkheden voor de Bucks, die al vastzitten aan de tweede apron, terwijl Denver een hard cap heeft op de tweede apron en Miami die lijn met $1,6 miljoen op de tenen loopt.

Er is sowieso niet veel van een free-agency landschap om doorheen te werken, als verschillende cap space teams zoals Charlotte, Detroit en San Antonio bereid zijn om veteranensalarissen te absorberen voor draft capital. Er leek nog nooit een makkelijker pad te zijn geweest voor front offices om een ​​derde team te vinden dat bereid is om een ​​zet te faciliteren die een kanshebber sterker maakt en de oorlogskas van een herbouwende club verbetert. Maar agenten en teamstrategen zijn het er zeker over eens dat de nieuwe uitdagingen van het tweede schort — het onvermogen om spelers te aggregeren in trades is misschien wel de moeilijkste horde voor teams — en andere nieuwe aspecten van de CBA het moeilijker maakten om transacties in deze cyclus te voltooien.

Middenklasse markt

Er waren genoeg signalen die erop wezen dat de middenklasse van de NBA deze zomer wat krap zou komen te zitten, met teams die nu in staat zijn om de volledige mid-level uitzondering te behouden die beschikbaar is voor niet-belastingplichtige spelers als een waardevolle verhandelde-speler uitzondering. Een meerderheid van de teams met toegang tot de volledige MLE was van plan om dat hele bedrag ook niet uit te geven, zeiden bronnen, en ergens rond de $ 6 miljoen te besparen om een ​​ander nuttig stuk binnen te halen via een midseason trade. Slechts één speler tekende voor de volledige $ 12,8 miljoen MLE: De’Anthony Melton, en zelfs hij kreeg slechts een eenjarige overeenkomst met Golden State.

Buiten George en tweevoudig kampioensvleugel Kentavious Caldwell-Pope waren de enige andere grote begunstigden op de open markt die van team veranderden Tobias Harris — van wie Detroit, volgens bronnen, gelooft dat hij kan dienen als een fundamentele leider voor de wederopbouw van de Pistons vanuit de NBA-kelder — en Isaiah Hartenstein, die New York verliet voor een absolute buit uit Oklahoma City. Malik Monk bleef in Sacramento. Nic Claxton bleef in Brooklyn, tot grote ergernis van de geïnteresseerde New Orleans Pelicans. Patrick Williams sloot zich opnieuw aan bij Chicago.

DeMar DeRozan en Klay Thompson vonden respectievelijk nieuwe huizen in Sacramento en Dallas, maar beide veteranen moesten sign-and-trade-mogelijkheden vinden om de bovengemiddelde salarissen te ontvangen die ze wensten. Andere vleugels, van Caleb Martin tot Gary Trent Jr., die oorspronkelijk op zoek waren naar deals van meer dan $ 15 miljoen in gemiddelde jaarlijkse waarde, zeiden bronnen, kunnen zeker beweren dat hun spel en productie dat en meer waard zijn geweest en zijn. Maar als er geen teams zijn met een bestedingsvermogen boven de MLE, is het moeilijk om te vinden wat een speler verdient als er geen echte mogelijkheid is om erover te onderhandelen. Misschien zet deze trend zich de komende jaren voort en hebben meer spelers dan ooit minimumlooncontracten en komt er echt een dag des oordeels. Of misschien was dit gewoon het eerste jaar van zakendoen onder deze nieuwe regels. Een aantal jongens van Martin tot Buddy Hield en Kyle Anderson in Golden State, of Malik Beasley die $ 6 miljoen van de Pistons binnenhaalde, waren nog steeds in staat om die slechtste uitkomst met een goede marge te overtreffen. Hoe de markt voor het middensegment zich de komende jaren daadwerkelijk ontwikkelt, zal voor het merendeel van de spelers in de competitie een belangrijk onderdeel zijn van de free agency.

Terugkeer van het teken-en-handelen

De sign-and-trade, zoals de eerder genoemde deals voor DeRozan en Thompson, kwamen deze zomer weer in zwang en teamstrategen geloven dat dit soort bewegingen vaker zullen voorkomen. De Warriors, als ander voorbeeld, haalden Hield binnen in een sign-and-trade. Maar voor spelers die een aanzienlijk salaris eisen en onbeperkte free agents zijn, maar toch bij competitieve teams willen spelen, hebben die front offices doorgaans al meer dan het salarisplafond uitgegeven. Toen George eenmaal een deal had gesloten met Philadelphia — zoals altijd de voorkeur van de Sixers, om het duidelijk te maken, en DeRozan nooit als een doelwit met hoge prioriteit voor Philly werd aangemerkt, zeiden bronnen — was er geen enkel playoffteam dat DeRozan zijn gemiddelde jaarlijkse waarde van $ 24,6 miljoen had kunnen toekennen.

Volgens bronnen zullen de Clippers er nog steeds aan werken om Kris Dunn via een sign-and-trade naar Los Angeles te halen, terwijl ze nog bezig zijn met het ruilen van Russell Westbrook.

Twee schorten, geen bonussen

Verschillende front-office figuren hebben deze week een waargenomen daling opgemerkt in onwaarschijnlijke bonussen die deze zomer in spelerscontracten zijn opgenomen, wat een ander duidelijk neveneffect lijkt te zijn van de nieuwe competitieregels. Een paar teamstrategen gingen zelfs zo ver om te suggereren dat het voor NBA-teams ook moeilijker kan worden om bestaande deals van recente free-agency-periodes te verhandelen die vol zitten met onwaarschijnlijke prikkels.

Neem Jordan Poole, want het contract dat hij ooit tekende bij Golden State bevat $ 17 miljoen aan onwaarschijnlijke bonussen over zijn vierjarige deal van $ 128 miljoen. Bijvoorbeeld: als Poole, een brutale scorer van beroep, op de een of andere manier Defensive Player of the Year zou worden genoemd, zou hij een bonus van $ 1 miljoen krijgen. Hé, dat zou kunnen worden verkocht als aanmoediging om aan die kant van het veld te verbeteren. Het voegt wat sticker-schok toe aan het totale dollarbedrag dat eerst werd gerapporteerd en nu in de zinnen hierboven wordt vermeld. Maar nu, onder deze nieuwe CBA, telt die $ 1 miljoen mee voor Washington’s salarisplafond. Dat maakt niet per se uit voor de herbouwende Wizards, die toch geen exorbitante belasting zullen betalen, maar het zou een uitdaging kunnen zijn voor elk team dat iemand als Poole wil verwerven.

Het zou ook een extra obstakel kunnen vormen voor Miami om ooit afscheid te nemen van Tyler Herro. De Heat’s combo guard heeft een onwaarschijnlijke bonus van $ 1,5 miljoen voor zijn eigen zeer onwaarschijnlijke Defensive Player of the Year-eer, naast verschillende andere clausules in de deal die in hetzelfde tussenseizoen van 2022 werd getekend als die van Poole. Voor Herro’s contract, zijn scorend vermogen, leeftijd en het potentieel dat hij vorig seizoen als spelmaker liet zien, staat de 24-jarige nog steeds als het spreekwoordelijke middelpunt van elk pakket dat Miami de deur uit zou moeten sturen om een ​​talent te verwerven zoals de Heat ooit hoopte in Damian Lillard. Hoewel, om duidelijk te zijn, er op dit moment geen inhoudelijke handelsgesprekken over Herro zijn om op te merken.

Cam Johnson, een kandidaat voor een transfer in Brooklyn, ontvangt elk seizoen ongeveer 3 miljoen dollar aan onwaarschijnlijke bonussen van zijn vierjarige overeenkomst van 94 miljoen dollar met de Nets, die dit seizoen ingaat.

Vrijdag — de eerste officiële dag van de Vegas Summer League-competitie — werd ook bekend dat Jalen Brunson effectief een salarisverlaging van $ 113 miljoen heeft gekregen voor een nieuwe verlenging van vier jaar bij de Knicks, vergeleken met een rijkere deal van vijf jaar waar de All-Star-guard volgende zomer recht op had kunnen hebben. De verlenging van Brunson was het hoofdonderwerp van veel NBA-gesprekken in Sin City. Er zijn genoeg tegenstanders in front offices en rivaliserende agentschappen die hun hoofd schudden bij dat duizelingwekkende bedrag. Maar Brunsons bereidheid om minder te accepteren en daarmee de financiële last van New York te verlichten, waaronder de deal van $ 212 miljoen van OG Anunoby en het salaris van Mikal Bridges, werd absoluut verwacht in veel hoeken van de competitie.

De vraag is nu echt of Brunsons teamvriendelijke bedrijf soortgelijke offers kan uitlokken bij andere All-Stars in de competitie. Dat is niet de recente volgorde van handelen geweest. Sinds LeBron James, Dwyane Wade en Chris Bosh hun maximale contracten weer opeisen — na een paar jaar van kortingen van Miami om twee titels te winnen met de Heat — hebben spelers universeel het maximum genomen wanneer het maximum beschikbaar was. Nu was James zelf deze zomer zelfs bereid om een ​​lager salaris te accepteren als dat de Lakers in staat zou hebben gesteld om Thompson van Golden State te lokken. James nam nog steeds een paar miljoen van zijn totale bedrag af om Los Angeles de tweede schort te laten vermijden.

Misschien zien we al enige terughoudendheid bij teams om ook maximale contracten uit te delen. Niet voor MVP-kandidaten als James en Brunson. Maar er is tegenwoordig grote angst onder teampersoneel om het volgende All-Star-talent te contracteren met een onveranderlijk contract — de volgende Zach LaVine-situatie die in Chicago voortduurt, of zelfs Harris’ $ 180 miljoen die de Sixers vijf jaar lang in de weg zat. De Pelicans, zo bevestigden bronnen van de competitie aan Yahoo Sports, hebben Brandon Ingram geen aanbod gedaan dat in de buurt komt van zijn volledige maximale contract, en er lijkt geen echte optie te zijn voor Ingram om dat bedrag rond de competitie te vinden nu Sacramento DeRozan heeft binnengehaald.

Michael Porter Jr.’s grote salaris in Denver was misschien niet zo groot geweest onder deze nieuwe CBA. Terwijl Porter de Nuggets hielp het kampioenschap van 2023 binnen te slepen, flirtte Denver al met het idee om Porter op te nemen in een ruil om Paul George deze zomer binnen te halen, zeiden bronnen, hoewel zijn salarisplafond waarschijnlijk te ontmoedigend zou zijn geweest voor de CBA-bewuste Clippers om echt te overwegen als George ervoor had gekozen om te worden geruild.

Gelukkig weinigen

Zit er een fout in het systeem of wordt dit een nieuwe trend? Phoenix en Philadelphia tekenden respectievelijk Josh Okogie en KJ Martin voor identieke tweejarige contracten van $ 16 miljoen, waardoor beide teams met dure roosters een salaris van $ 8 miljoen krijgen om te gebruiken als potentiële match voor toekomstige trades. Dit alles, ook al hebben zowel Okogie als Martin, ondanks al hun atletische kwaliteiten, niet per se bewezen meer waard te zijn dan het minimum van een veteraan.

Deze glitch heeft al een beetje een label. Sommige capfiguren in de competitie verwijzen naar deze respectievelijke contracten als “uitzonderingen op de handel in mensen”. De Wizards hebben een soortgelijke situatie met Richaun Holmes, aangezien de ervaren center zijn optie van $ 12,8 miljoen voor dit seizoen om een ​​tweejarig contract van $ 26 miljoen te hertekenen, waarbij het tweede seizoen bijna volledig niet-gegarandeerd is, heeft afgewezen. Paul Reeds niet-gegarandeerde salaris van $ 8 miljoen zou op dezelfde manier kunnen functioneren in Detroit, hoewel de Pistons ook echte minuten beschikbaar zouden moeten hebben voor de voormalige grote man van de Sixers die ze via waivers claimden. We hebben soortgelijke concepten ook al in Houston gezien, daterend uit de niet-gegarandeerde deals van de Rockets voor Jeff Green en Jock Landale afgelopen zomer.