Acht zorgen die de Dodgers zouden moeten hebben over de confrontatie met de Padres in de NLDS

De Dodgers en San Diego Padres gingen tot het uiterste in de National League West-race. Nu nemen ze het tegen elkaar op in de best-of-five NL Division Series, waarbij de als vierde geplaatste Padres door de wildcardronde gaat met een twee-game sweep van de Atlanta Braves.

De Padres zullen bekende vijanden in het naseizoen zijn. De Dodgers versloegen San Diego in de NLDS van 2020 op weg naar een overwinning in de World Series, waarna ze in vier wedstrijden in de NLDS van 2022 van streek raakten, ondanks dat ze dat seizoen 22 wedstrijden voor hen eindigden.

Dit seizoen maakten de Padres een einde aan anderhalf decennium van futiliteit tegen de Dodgers en boekten voor het eerst sinds 2010 een winnend record in de rivaliteit (8-5). De Dodgers hadden echter de overhand op de momenten dat het er het meest toe deed, door de divisie te veroveren door twee van de drie wedstrijden in Chavez Ravine eind september.

Nu zullen de zijkanten tegenover elkaar staan ​​in een zwaargewichtgevecht. De Dodgers hadden het beste honkbalrecord met 98-64. Maar de Padres sloten het seizoen het sterkst af en wonnen 43 wedstrijden, de meeste in de majors, na de All-Star-break.

Hier zijn negen dingen die je moet weten over de Padres voorafgaand aan Game 1 in het Dodger Stadium op zaterdag om 17:38 uur:

1. Sterke stijging in de tweede helft

Nog niet zo lang geleden waren de Padres slechts een 50-50-team. Tijdens hun eerste 100 wedstrijden was hun opstelling rommelig, met een blessure van Fernando Tatis Jr. en problemen in de eerste helft van Manny Machado, Xander Bogaerts en anderen. Hun bullpen was wankel en stond in het onderste derde deel van de majors wat betreft het gemiddelde van de reliever-verdiende runs. En de grote ruil voor Dylan Cease in het voorjaar en Luis Arráez in mei hadden weinig gedaan om een ​​hoger spelniveau te stimuleren.

Toch bleef algemeen directeur van Padres, AJ Preller, vastbesloten om aanvullingen te doen. En terwijl zijn team opwarmde, ging Preller all-in op de handelsdeadline.

Preller versterkte de bullpen. Hij heeft de rotatie geüpgraded. En eind juli had de combinatie van verbeteringen en acquisities het Padres-honkbalteam tot het populairste team gemaakt.

San Diego sloot het seizoen af ​​met een run van 43–19, een periode waarin het in de top vijf stond in zowel de score als het team-ERA. Het bracht een achterstand van tien wedstrijden in de divisie terug naar twee, voordat de Dodgers zich in de laatste week uiteindelijk terugtrokken.

En die vorm werd overgenomen in de wildcardreeks van deze week, waarbij de Padres de Braves met 4-0 versloegen in Game 1 voordat ze woensdag opschoven via een overwinning in Game 2.

2. Contactzware overtreding

Er zijn twee dingen die de Padres dit seizoen beter deden dan welke andere opstelling dan ook: hits verzamelen, de Majors leiden met een slaggemiddelde van .263, en de bal in het spel brengen, met hun strikeout-percentage van 17,6% veruit het laagste in de Majors.

Arráez speelde een sleutelrol door zijn derde slagtitel op rij te winnen (en Shohei Ohtani een potentiële drievoudige kroon te ontzeggen) door een toonaangevende .314 te slaan. Machado, ervaren outfielder Jurickson Profar en rookie middenvelder Jackson Merrill sloegen ook beter dan .275, waardoor San Diego het enige team was met minstens vier gekwalificeerde .275 hitters (Tatis eindigde ook boven dat cijfer na zijn terugkeer van een dijbeenblessure in augustus, zoals deed halverwege het seizoen de ondertekening van Donovan Solano).

De Padres waren vooral effectief tegen off-speed velden. Hun .715 on-base-plus-slugging-percentage tegen andere pitches dan fastballs was de tweede beste in honkbal, alleen achter de Dodgers.

3. Pitchen, pitchen, pitchen

De echte sleutel tot het late seizoen van de Padres was een plotselinge verbetering op de heuvel. Na een 20e plaats in team ERA in de eerste helft, leidde hun score van 3,38 na de All-Star break de competitie en waren ze vierde beste in honkbal.

Tijdens die periode plaatsten starters Michael King, Joe Musgrove en Cease (die de wildcard-ronde-rotatie vormden, hoewel Musgrove zijn Game 2-start verliet met een elleboogblessure) allemaal ERA’s van minder dan 3.00. Deadline-acquisitie Martin Pérez deed hetzelfde tot zijn reguliere seizoensfinale. Veteraan rechtshandige Yu Darvish rondde de rotatie af nadat hij in september terugkeerde van een liesblessure.

Ondertussen zorgden Preller’s spraakmakende bullpen-toevoegingen – waaronder linkshandige Tanner Scott en rechtshandigen Jason Adam en Bryan Hoeing – ervoor dat San Diego een van de meest formidabele groepen relievers in het spel werd. Tijdens hun sterke stijging in de tweede helft sloegen tegenstanders slechts .221, terwijl ze 25% van de tijd drie slag gooiden.

4. Machado’s heropleving

Toen de Padres vorig jaar de play-offs misten na een vlammenzee in de tweede helft, werden er veel vingers naar Machado gericht – het zelfverzekerde, maar niet altijd consistente gezicht van de franchise op het derde honk.

Dit jaar was een ander verhaal voor de eenmalige Dodger en 13-jarige veteraan. De aantallen van de slugger stegen over de hele linie in de tweede helft (.267, 13 homeruns en 52 RBIs in 91 wedstrijden vóór de pauze; .286, 16 en 53 in 61 wedstrijden daarna). Hij bloeide ook op als de emotionele leider van het clubhuis van San Diego, met als hoogtepunt zijn rol in de game-ending triple play tegen de Dodgers vorige maand, waarmee hij de ‘postseason’-ticket voor de Padres binnenhaalde.

Ook opmerkelijk: Machado’s afgelopen twee ‘postseason’-ontmoetingen met de Dodgers. In de NLDS-nederlaag van San Diego in 2020 was hij slechts twee voor 12 met één RBI. In 2022 sloeg hij vijf voor 14 in de overwinning, zijn meeste hits in een playoff-serie sinds de NL Championship Series 2018 waarin hij met de Dodgers speelde.

5. De terugkeer van Tatis

Toen deze teams elkaar ontmoetten in de play-offs van 2022, zaten de Padres zonder Tatis, die een schorsing uitzat omdat hij positief had getest op een prestatiebevorderend middel. Deze keer is Tatis niet alleen beschikbaar, maar ook midden in een van de spannendste periodes van zijn carrière.

Nadat hij begin september terugkeerde van zijn afwezigheid van tweeënhalve maand, had de tweevoudig All-Star zeven homeruns en een .908 OPS in zijn laatste 21 wedstrijden in het reguliere seizoen. Vervolgens trapte hij de wild-card-serie af met een homer van twee runs in de eerste inning tegen de Braves.

Tatis was dit seizoen bijzonder goed tegen de Dodgers en sloeg .350 tegen hen (de beste van de Padres) met drie homeruns (met slechts een achterstand van Machado’s vijf) in elf wedstrijden.

6. Rookie-sensatie

In elk ander seizoen – een seizoen zonder historisch debuut van Pittsburgh-werper Paul Skenes – zou Merrill zijn weggelopen met Rookie van het jaar. Hij en de Padres zullen in plaats daarvan een postseason-run ondernemen.

Een van de weinige topspelers die Preller de afgelopen seizoenen niet heeft verhandeld, Merrill sloeg niet alleen .292 met 24 homeruns en 90 RBIs, en sloot af met een duizelingwekkende .945 OPS in de tweede helft, maar ook de voormalige korte stop deed het tijdens het spelen. middenveld voor de eerste keer in zijn profcarrière (en bovendien een solide middenveld).

Merrill leidde de Padres ook met 31 doubles, stond op de tweede plaats met 16 steals en was een van de slechts drie spelers in de majors met meerdere walk-off homeruns.

7. Opties voor Ohtani

Als er één ding is waar de Padres voor gebouwd zijn, dan zijn het late matchups tegen imposante linkshandige hitters. En als het gaat om de confrontatie met Shohei Ohtani, beschikken de Padres over een bijzonder krachtig wapen.

Toen San Diego Scott op de deadline overnam kreeg het een van de weinige werpers die Ohtani in zijn gedecoreerde loopbaan heeft ingezet. In tien slagbeurten tegen Scott is Ohtani slechts één voor negen met één vrije loop en drie strikeouts. Van de werpers die hij tien keer tegenkwam in de Majors, hielden er slechts zeven hem op een lager gemiddelde dan Scott’s .111.

Ohtani was hitloos geweest tegen Scott tot hun meest recente ontmoeting, toen hij de leidende honkslag sloeg in de overwinning van de Dodgers in de divisie.

Scott is ook niet de enige optie voor Padres-manager Mike Shildt om in te zetten tegen de binnenkort drievoudig meest waardevolle speler. Collega-linkshandige Wandy Peralta heeft Ohtani op een score van twee uit zeven gehouden met één vrije loop in acht ontmoetingen. De Padres hebben nog twee andere linkshandigen in hun bullpen: Adrian Morejon en Yuki Matsui, hoewel Ohtani een gecombineerde zes voor negen is tegen die twee.

8. Diepte van de veteranenopstelling

Zelfs als de Dodgers Arráez, Machado, Tatis en Merrill aankunnen, hebben de Padres andere vleermuizen die grote schade kunnen aanrichten in hun opstelling.

Profar, een 11e-jaar switch-hitter die deel uitmaakte van het Padres’ 2022-team, had een carrièreseizoen als een eerste All-Star en sloeg .280 met 24 homeruns, 85 RBI’s en een .800-plus OPS van beide zijden van de plaat, oplopend naar de derde plek in de slagvolgorde.

Solano veranderde van een ondertekening in de minor league naar de eerste honkman van de Padres en sloeg .286 in 96 wedstrijden, terwijl een andere toevoeging aan de minor league in het middenseizoen, voormalig Dodgers-outfielder David Peralta, .286 sloeg als een betrouwbare knuppel van de bank.

Bogaerts, de speler die het team twee seizoenen geleden ter waarde van $ 280 miljoen contracteerde, had misschien wel de grootste ommekeer in de tweede helft gehad. Hij herstelde zich van een ellendige eerste helft (zijn OPS was tot en met 21 juli onder de .600) door in zijn laatste 59 wedstrijden een score van .291 te slaan.

Ongeveer de enige vaste Padres die het laat in het jaar moeilijk had, was infielder Jake Cronenworth, die .215 sloeg na de All-Star break. Toch scoorde hij in dat traject nog steeds 31 vrije lopen voor het team.

Wat blessures betreft, is het enige sleutelfiguur dat de Padres missen Gold Glove nutsman Ha-Seong Kim, die de rest van het jaar uitgeschakeld is vanwege een schouderblessure.

9. Kwetsbare dichterbij

Als er één speler van belang is voor San Diego, dan is het hard gooiende closer Robert Suárez.

Terwijl zijn 36 reddingen (in 42 kansen) de vierde plaats waren in de Majors, had hij in september een ERA van 6.00. Gedurende die tijd schakelde hij slechts negen slagmensen met drie slag uit in 12 innings, blies drie van zijn tien save-kansen en was degene die de honken vol zette tegen de Dodgers voordat de Padres hun game-ending triple play draaiden.

Suárez werd nog steeds opgeroepen met een voorsprong van vier punten in de negende inning in Game 1 van de wildcard-serie en wist een puntloze inning op te gooien. Hij kreeg ook de redding met een puntloze negende in Game 2. Maar voor een team dat gewend is geraakt aan het hebben van een lockdown-bullpen, vertegenwoordigt hij een potentieel zwak punt – vooral tegenover een Dodgers-team dat de Majors leidde met 43 comeback-overwinningen, waaronder vijf in de negende inning van de wedstrijden.

Meld u aan voor meer Dodgers-nieuws met Dodgers Dugout. Geleverd aan het begin van elke serie.

Dit verhaal verscheen oorspronkelijk in de Los Angeles Times.