75% van de Amerikaanse Olympiërs speelde op college. De toekomst van de Spelen hangt af van de gevolgen van NCAA-atletenbetalingen

Door DOUG FEINBERG en EDDIE PELLSAP Sportjournalisten

PARIJS (AP) — Driekwart van de bijna 600 Amerikaanse atleten die meedoen aan de Olympische Spelen in Parijs, hebben hun vaardigheden verbeterd door in de Verenigde Staten aan collegesporten te doen.

Het is een onthullend cijfer dat de toekomst van de Olympische Spelen zelf in de vergelijking betrekt, aangezien de NCAA en haar grootste scholen prioriteiten stellen wanneer ze beginnen met het betalen van universiteitsatleten die tientallen jaren alleen voor beurzen hebben gespeeld.

“Ik denk dat iedereen keuzes zal moeten maken,” vertelde NCAA-voorzitter Charlie Baker aan The Associated Press in een interview een paar uur voor de openingsceremonie. Hij was van plan om in Parijs naar hockey, volleybal, zwemmen en gymnastiek te gaan.

Volgens het US Olympic and Paralympic Committee hebben 21 Amerikaanse teams die in Parijs meedoen minstens 80% collegedeelname in hun roosters. De 5-on-5 en 3×3 damesbasketbalteams zijn twee van de 15 teams die volledig zijn samengesteld uit NCAA-talent. Enkele van Amerika’s bekendste Olympiërs — Sha’Carri Richardson, Steph Curry en Suni Lee, om er een paar te noemen — deden mee op college.

De ranken reiken verder dan het Amerikaanse team. Meer dan 800 atleten met NCAA-banden zullen in Parijs strijden voor andere landen. In totaal speelde meer dan 1 op de 10 van de 10.500 atleten op deze Spelen collegesporten in de VS.

Als de VS de cijfers van de vorige Zomerspelen benadert, zal meer dan 80% van de gewonnen medailles worden gewonnen door atleten met universitaire ervaring.

Niets hiervan is goedkoop. Volgens één schatting geven NCAA-scholen meer dan $ 5 miljard per jaar uit aan zogenaamde non-profit, of Olympische, sporten.

De meeste van hun rekeningen worden betaald uit wat football en basketbal opleveren. Maar waarschijnlijk vanaf 2025 zal de langverwachte geldstroom van scholen in de vijf grootste conferenties van de NCAA naar de spelers echt beginnen als onderdeel van een regeling voor het delen van inkomsten die voortkwam uit een drietal antitrustrechtszaken tegen de NCAA.

Maar het is nog steeds een raadsel wat er overblijft als de overeenkomsten over het delen van de inkomsten eenmaal zijn geregeld. Dit zal bepalen hoeveel Olympische sporten, of sporten zonder winstoogmerk, uiteindelijk geschrapt zullen worden.

“Het is buitengewoon belangrijk voor ons”, zei Sarah Hirshland, de CEO van de USOPC, die al jarenlang werkgroepen heeft die proberen de contouren te bepalen van wat er uit de nieuwe regelingen komt. “We gaan nauwlettend in de gaten houden of er programma’s worden geschrapt, of zelfs maar wordt besproken dat ze worden geschrapt.”

Vier jaar geleden, toen de COVID-19-pandemie de financiële situatie in de universiteitssport veranderde, schokte Stanford de Olympische wereld door aan te kondigen dat het negen Olympische sportprogramma’s zou sluiten bij een sportafdeling die op eigen houtje op de Olympische Spelen van 2016 op de elfde plaats zou zijn geëindigd in het medailleklassement.

Er ontstond een opstand en de school gooide die plannen in de prullenbak. Alleen al de gedachte daaraan was een huiveringwekkende wake-upcall — en een herinnering aan hoe integraal collegeprogramma’s zijn voor de Olympische ecosfeer, vooral in Amerika, waar overheidsgeld niet de training financiert.

De wijzigingen die uit de rechtszaken voortvloeien, houden geen rekening met een aparte rechtszaak om spelers te beschouwen als daadwerkelijke werknemers van universiteiten. De kosten hiervan kunnen oplopen tot miljarden en nog meer schade aanrichten in de Olympische ruimte.

Baker zelf heeft ook het idee geopperd om scholen in grotere conferenties $ 30.000 te laten storten in het “onderwijstrustfonds” van elke in aanmerking komende atleet, als een andere manier om meer geld naar de spelers te leiden.

Nu deze voorstellen eerder dit jaar de ronde deden, zei de sportdirecteur van Alabama, Greg Byrne, dat hij verwachtte dat de salarissen van de spelers een prijskaartje van acht cijfers zouden hebben, “en dat zijn middelen en inkomsten die niet bestaan.”

“En dus, de impact die dat zou kunnen hebben op de Olympische sporten, op het aantal sporten dat je kunt aanbieden, het niveau ervan – ik heb collega’s horen zeggen: ‘Nou, we gaan gewoon terugschalen wat we aanbieden'”, zei hij.

Hirshland en de medewerkers van het USOPC-kantoor hopen dat het niet zover hoeft te komen.

“We gaan er alles aan doen om bij te dragen aan het redden van dat systeem, want het werkt prachtig voor ons en eerlijk gezegd is de wereld er jaloers op”, zei ze.

In een gesprek met de AP klonk Baker optimistisch toen hij zei dat er veel scholen zijn “die een hoop merk opbouwen” rondom Olympische sporten omdat ze veel betekenen voor alumni en de universiteitsgemeenschap. Hij zei ook dat sommige scholen die nog geen spelers zijn geweest in het Olympische sportsysteem, “zouden kunnen besluiten dat dit is waar hun kansen in de toekomst liggen.”

Maar hij geeft geen enkele garantie en zegt dat er geen manier was om het grotere probleem te vermijden, namelijk het betalen van de voetballers en basketballers, wier inspanningen ten koste gaan van de rest van de sport.

“Er zijn nog veel open vragen in dit dossier”, aldus Baker.

Copyright 2024 The Associated Press. Alle rechten voorbehouden. Dit materiaal mag niet worden gepubliceerd, uitgezonden, herschreven of herverdeeld zonder toestemming.